miércoles, 26 de enero de 2011

Sed de urnas

Caminaba por las calles de Sevilla bajo un frío atípico en esa ciudad, cuando mis ojos se fijaron en una pizarra a la puerta de un bar en la que alguien había escrito con tiza “cerveza frezquita”. Horas después escuchaba a Rajoy decirnos que “España tiene sed de urnas”, y espontáneamente se unían en mi cerebro ambas frases.

Si una cerveza frezquita o fresquita, según donde la tomemos, es síntoma de relax y refresco de cuerpo y mente, las urnas son sinónimo de transparencia, fiesta democrática y renovación de ilusiones y proyectos.

En Sevilla se acaba de dar el pistoletazo de salida definitivo en la carrera hacia unas urnas que sin duda alguna sólo pueden traernos ilusión, confianza y proyectos para salir de la situación a la que los actuales dirigentes del gobierno de la nación nos han llevado. España y los españoles nunca merecimos vernos así. No hay nada peor que ver a lo mejor de nosotros, a los más jóvenes, buscarse la vida lejos de sus ciudades de nacimiento, y cada día con más frecuencia, lejos de su propio País porque aquí las puertas están cerradas para muchos de ellos. En la ciudad de la cerveza “frezquita”, el 50% de los jóvenes están en paro y en el conjunto de esa provincia el 22% de los sevillanos también.

La sed de urnas a la que se refiere Rajoy, es la necesidad de refrescarnos, de calmar nuestra falta de ilusión y esperanza provocadas por un gobierno ya amortizado y en tiempo de descuento. Es sed de volver a la normalidad, de hacer vida de familia y trabajo sin los miedos y temores actuales a no poder hacer frente a la hipoteca por la falta de una nómina. Es la sed de unir esfuerzos e ilusiones colectivas, de los grandes proyectos nacionales. La mayoría de nuestra sociedad quiere vernos, a los que ostentamos temporalmente la representación que nos otorgan en las urnas, remar unidos para sortear mejor los obstáculos y dificultades de cualquier índole o condición.

Para ello, para calmar esa sed lo que sabemos es que no nos vale una bebida cualquiera, sabemos que tiene que estar “frezquita”, es decir que sus ingredientes sean nuevos, porque ya no gustan los que últimamente nos amargan cada trago. La bebida que calme esta sed debe tener un sabor claro y nítido, y no estar hecha a base de mezclar muchos ingredientes que en la mayoría de las ocasiones tienen mala combinación.

Ya estamos hartos de que nos den garrafón con bebidas difíciles de identificar, de no saber lo que bebemos. Para garantizar su supervivencia el Gobierno ha tenido que pagar y sigue pagando muchos peajes, y cada uno de ellos han sido nuevos ingredientes al coctel intragable que nos merendamos a diario sin tener otra alternativa que la sed.

Los experimentos con gaseosa, y la política de verdad con personas serias y que generen confianza. España tiene sed de urnas, y espero que más pronto que tarde pueda saciarla.

 

Sede de urnas

Camiñaba polas rúas de Sevilla baixo un frío atípico nesa cidade, cando os meus ollos fixáronse nunha lousa á porta dun bar na que alguén escribira con xiz “cervexa frezquita”. Horas despois escoitaba a Rajoy dicirnos que “España ten sede de urnas”, e espontaneamente uníanse no meu cerebro ambas as frases.

Se unha cervexa frezquita ou fresquita, segundo onde a tomemos, é síntoma de relax e refresco de corpo e mente, as urnas son sinónimo de transparencia, festa democrática e renovación de ilusións e proxectos.

En Sevilla acábase de dar o pistoletazo de saída definitivo na carreira cara a unhas urnas que sen ningunha dúbida só poden traernos ilusión, confianza e proxectos para saír da situación á que os actuais dirixentes do goberno da nación leváronnos.

España e os españois nunca merecemos vernos así. Non hai nada peor que ver se cadra de nós, aos máis novos, buscarse a vida lonxe das súas cidades de nacemento, e cada día con máis frecuencia, lonxe do seu propio País porque aquí as portas están pechadas para moitos deles. Na cidade da cervexa “frezquita”, o 50% dos mozos están en paro e no conxunto desa provincia o 22% dos sevillanos tamén.

A sede de urnas á que se refire Rajoy, é a necesidade de refrescarnos, de acougar a nosa falta de ilusión e esperanza provocadas por un goberno xa amortizado e en tempo de desconto. É sede de volver á normalidade, de facer vida de familia e traballo sen os medos e temores actuais a non poder facer fronte á hipoteca pola falta dunha nómina. É a sede de unir esforzos e ilusións colectivas, dos grandes proxectos nacionais. A maioría da nosa sociedade quere vernos, aos que ostentamos temporalmente a representación que nos outorgan nas urnas, remar unidos para sortear mellor os obstáculos e dificultades de calquera índole ou condición.

Para iso, para acougar esa sede o que sabemos é que non nos vale unha bebida calquera, sabemos que ten que estar ?frezquita?, é dicir que os seus ingredientes sexan novos, porque xa non gustan os que ultimamente nos amargan cada grolo. A bebida que acougue esta sede debe ter un sabor claro e nítido, e non estar feita a base de mesturar moitos ingredientes que na maioría das ocasións teñen mala combinación.

Xa estamos fartos de que nos dean garrafón con bebidas difíciles de identificar, de non saber o que bebemos. Para garantir a súa supervivencia o Goberno tivo que pagar e segue pagando moitas peaxes, e cada un deles foron novos ingredientes ao coctel intragable que nos merendamos a diario sen ter outra alternativa que a sede.

Os experimentos con gasosa, e a política de verdade con persoas serias e que xeren confianza. España ten sede de urnas, e espero que máis pronto que tarde poida saciala.

0 comentarios: