miércoles, 21 de marzo de 2012

Ida y vuelta

¿Quién no ha despedido a sus hijos en las puertas del colegio cuando partían en viajes de excursión más de una vez en sus vidas escolares? ¿Quién no recuerda sus nervios y alegrías por ir a la nieve o a visitar lugares desconocidos? Tampoco nos son ajenos los instantes de recibimiento tras ausencias que con seguridad se hacían mucho más largas a los que nos quedábamos que a los que disfrutaban de su pequeña aventura. Escenas donde se completaba el ciclo de ida y vuelta.

Los mismos sentimientos y sensaciones los hemos experimentado todos los padres cuando en las primeras etapas de sus vidas nuestros hijos compartían las primeras jornadas de cada curso escolar. También la ida y vuelta al Cole forma parte ya de nuestras experiencias inolvidables.

Traigo a mis líneas estos recuerdos, todavía conmocionado por las noticias que más me han impactado en estas últimas dos semanas. En Suiza, en la localidad de Sierre, y en una carretera por la que tuve que conducir en más de una ocasión atravesando sus seguros y bien señalizados túneles, se consumaba una nueva tragedia. Veintidós niños y seis adultos que habían salido pocos días antes a disfrutar de sus vacaciones de nieve regresaban a sus casas y por causas desconocidas perdían sus vidas al estrellarse su moderno autobús contra la pared de uno de los túneles de esta segura autopista suiza.

Hace pocas horas otra noticia similar volvía a encogernos el corazón. Varios niños y jóvenes eran acribillados a tiros en las puertas de su colegio francés en el momento de iniciar una nueva jornada escolar.

Imagino las escenas de confusión, nerviosismo y profunda emoción desde el momento de la llamada que comunica la tragedia hasta que se confirma si tu hijo es o no uno de los fallecidos. Imagino también los difíciles e inolvidables momentos vividos por el resto de compañeros en una y otra situación. No los olvidarán en todas sus vidas.

En ambas ocasiones se truncó el principio natural de la ida y la vuelta. En ambas ocasiones muchos niños y jóvenes vivieron el viaje de ida de su casa a la nieve o al colegio, pero diferentes circunstancias impidieron que completaran el camino de vuelta a sus casas.

Mientras, dos vidas unidas en una, dos niñas siamesas, tras una larga y complicada intervención quirúrgica conseguían separarse y comenzar sus nuevas vidas libres de las ataduras con las que la biología las había castigado hasta ese momento.

Idas y vueltas de la vida que nos dejan sensaciones difíciles de asumir y contra las que nuestros sentimientos se rebelan. Perdidos en los problemas económicos, en los debates políticos y en las frivolidades de una sociedad enferma en sus valores, estas noticias nos colocan en el lugar que nos corresponde en la naturaleza, y nos recuerda lo débiles y frágiles que somos, por mucho que nos empeñemos en rodearnos de vanidades.

 

Ida e volta

Quen non despediu aos seus fillos nas portas do colexio cando partían en viaxes de excursión máis dunha vez nas súas vidas escolares? Quen non recorda os seus nervios e alegrías por ir á neve ou a visitar lugares descoñecidos? Tampouco nos son alleos os instantes de recibimento tras ausencias que con seguridade se facían moito máis longas aos que nos quedabamos que aos que gozaban da súa pequena aventura. Escenas onde se completaba o ciclo de ida e volta.

Os mesmos sentimentos e sensacións experimentámolos todos os pais cando nas primeiras etapas das súas vidas os nosos fillos compartían as primeiras xornadas de cada curso escolar. Tamén a ida e volta ao Cole forma parte xa das nosas experiencias inesquecibles.

Traio ás miñas liñas estes recordos, aínda conmocionado polas noticias que máis me impactaron nestas últimas dúas semanas. En Suíza, na localidade de Sierre, e nunha estrada pola que tiven que conducir en máis dunha ocasión atravesando os seus seguros e ben sinalizados túneles, consumábase unha nova traxedia. Vinte e dous nenos e seis adultos que saíran poucos días antes a gozar das súas vacacións de neve regresaban ás súas casas e por causas descoñecidas perdían as súas vidas ao estrelarse o seu moderno autobús contra a parede dun dos túneles desta segura autoestrada suíza.

Hai poucas horas outra noticia similar volvía encollernos o corazón. Varios nenos e mozos eran cribados a tiros nas portas do seu colexio francés no momento de iniciar unha nova xornada escolar.

Imaxino as escenas de confusión, nerviosismo e profunda emoción desde o momento da chamada que comunica a traxedia ata que se confirma se o teu fillo é ou non un dos falecidos. Imaxino tamén os difíciles e inesquecibles momentos vividos polo resto de compañeiros nunha e outra situación. Non os esquecerán en todas as súas vidas.

En ambas as ocasións truncouse o principio natural da ida e a volta. En ambas as ocasións moitos nenos e mozos viviron a viaxe de ida da súa casa á neve ou ao colexio, pero diferentes circunstancias impediron que completasen o camiño de volta ás súas casas.

Mentres, dúas vidas unidas nunha, dúas nenas siamesas, tras unha longa e complicada intervención cirúrxica conseguían separarse e comezar as súas novas vidas libres das ataduras coas que a bioloxía castigounas ata ese momento.

Idas e voltas da vida que nos deixan sensacións difíciles de asumir e contra as que os nosos sentimentos rebélanse. Perdidos nos problemas económicos, nos debates políticos e nas frivolidades dunha sociedade enferma nos seus valores, estas noticias colócannos no lugar que nos corresponde na natureza, e recórdanos o débiles e fráxiles que somos, por moito que nos empeñemos en rodearnos de vaidades.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

totalmente cierto, o como dice el refrán castizo... solo nos acordamos de Santa bárbara cuando truena.
saludos

mateo dijo...

Aveces la vida es así de injusta y hace que se nos pasen por la cabeza miles de preguntas a las que no encontramos respuesta.
Toda tragedia es escalofriante, pero cuando hay niños por medio te quedas sin palabras.

José Ramón dijo...

Comparto las mismas reflexiones, sobretodo desde que soy padre.