miércoles, 26 de agosto de 2015

Entre España y Grecia

Entre España y Grecia además de los miles de Kilómetros que nos separan, hay algunas cuestiones que también nos diferencian y no conviene perder de vista.

Mientras en España el gobierno presidido por Mariano Rajoy realizó una diagnosis de la situación heredada y adoptó urgentemente las medidas oportunas que, aunque duras e impopulares, resultaron imprescindibles para evitar la quiebra y posiblemente la caída al abismo de nuestra economía y con ella de todo el estado de bienestar, en Grecia, el grave error en el diagnóstico, al pensar sus gobernantes que el problema era de gestión y no de su sistema, acabó por situarlos a día de hoy en un panorama incierto y muy inestable. 

Mientras el partido populista Syriza, hermano de Podemos, les decía a sus votantes que sus graves problemas financieros y económicos eran culpa del sistema capitalista, y sus deudas no habría que pagarlas tal y como se les exigía desde la unión Europea, es decir que lo solucionarían rompiendo los compromisos asumidos, en España se elaboraba y presentaba ante nuestros socios un importante Plan de ajuste con medidas específicas para combatir el fuerte déficit generado en la etapa socialista. 

Mientras a los griegos se les prometía salir de la crisis sin que ello les supusiera sacrificio alguno, aquí en España se explicaron, mejor o peor, las medidas necesarias diciéndoles a los ciudadanos que ello conllevaría sacrificios colectivos importantes, pero que era la única manera de salir de la crisis sin ser rescatados y por tanto sin poner en grave riesgo cuestiones tan sensibles como nuestras pensiones o la sanidad pública.

En Grecia, como aquí hacen constantemente Pablo Iglesias, sus colegas y cuantos los apoyan, se engañó a los ciudadanos diciéndoles que había fórmulas mágicas para hacer frente a sus problemas, a sus excesos, a sus privilegios, y ahora sus gobernantes pegan la espantada y convocan nuevas elecciones en el país, sumiéndolo en tensiones sociales y una nueva paralización de su economía.

La diferencia es palpable e indiscutible. Mientras Grecia continúa cual buque a la deriva con riesgo de hundimiento inminente, en España el rumbo aplicado hace que nuestro barco, cada día que pasa navegue por aguas menos turbulentas y con el puerto de destino, el final de la crisis, mucho más cercano.

En Podemos, las diferencias maneras de analizar y reaccionar ante la espantada del líder griego son un nuevo ejemplo de cómo actúa esta formación. Mientras parte de sus líderes reaccionaron con temblor de piernas por el efecto contagio, Pablo Iglesias lo hacía calificando la renuncia de Tsipras como una muestra de patriotismo.

Ahora que se van acercando las elecciones en España no creo que sea mucho pedir que los integrantes de Podemos nos aclaren si siguen pensando igual que hace unos meses respecto a Grecia y sus gobernantes. 

Lo ocurrido en Grecia demuestra que para solucionar los problemas no llega con voluntarismos, y menos si estos están basados en fantasías, algo que viene a coincidir con las recetas de Pablo Iglesias.

Entre España e Grecia

Entre España e Grecia ademais dos miles de Quilómetros que nos separan, hai algunhas cuestións que tamén nos diferencian e non convén perder de vista.

Mentres en España o goberno presidido por Mariano Rajoy realizou unha diagnose da situación herdada e adoptou urxentemente as medidas oportunas que, aínda que duras e impopulares, resultaron imprescindibles para evitar a quebra e posiblemente a caído ao abismo da nosa economía e con ela de todo o estado de benestar, en Grecia, o grave erro no diagnóstico, ao pensar os seus gobernantes que o problema era de xestión e non do seu sistema, rematou por situalos a día de hoxe nun panorama incerto e moi inestable.

Mentres o partido populista Syriza, irmán de Podemos, lles dicía aos seus votantes que os seus graves problemas financeiros e económicos eran culpa do sistema capitalista, e as súas débedas non habería que pagalas tal e como se lles esixía dende a unión Europea, é dicir que o solucionarían rompendo os compromisos asumidos, en España elaborábase e presentaba ante os nosos socios un importante Plan de axuste con medidas específicas para combater o forte déficit xerado na etapa socialista.

Mentres aos gregos se lles prometía saír da crise sen que iso lles supuxese sacrificio ningún, aquí en España explicáronse, mellor ou peor, as medidas necesarias dicíndolles aos cidadáns que iso levaría consigo sacrificios colectivos importantes, pero que era o único xeito de saír da crise sen ser rescatados e polo tanto sen poñer en grave risco cuestións tan sensibles como as nosas pensións ou a sanidade pública.

En Grecia, como aquí fan constantemente Pablo Iglesias, os seus colegas e cantos os apoian, enganouse os cidadáns dicíndolles que había fórmulas máxicas para facer fronte aos seus problemas, aos seus excesos, aos seus privilexios, e agora os seus gobernantes pegan a espantada e convocan novas eleccións no país, sumíndoo en tensións sociais e unha nova paralización da súa economía.

A diferenza é palpable e indiscutible. Mentres Grecia continúa cual buque á deriva con risco de afundimento inminente, en España o rumbo aplicado fai que o noso barco, cada día que pasa navegue por augas menos turbulentas e co porto de destino, o final da crise, moito máis próximo.

En Podemos, as diferenzas maneiras de analizar e reaccionar ante a espantada do líder grego son un novo exemplo de como actúa esta formación. Mentres parte dos seus líderes reaccionaron con tremor de pernas polo efecto contaxio, Pablo Iglesias facíao cualificando a renuncia de Tsipras como unha mostra de patriotismo.

Agora que se van achegando as eleccións en España non creo que sexa moito pedir que os integrantes de Podemos nos aclaren se seguen pensando igual que hai uns meses respecto a Grecia e os seus gobernantes.

O acontecido en Grecia demostra que para solucionar os problemas non chega con voluntarismos, e menos se estes están baseados en fantasías, algo, que vén a coincidir coas receitas de Pablo Iglesias.

0 comentarios: