miércoles, 7 de octubre de 2015

Entre fiestas, la gran fiesta

En vísperas de nuestras fiestas hemos conocido la fecha que, por su transcendencia e importancia, marcará la agenda de los próximos meses: la del 20 de diciembre. Entre estos días de fiestas en Lugo y las ya próximas fiestas navideñas, el calendario contempla tan importante cita. 

Aprobación de los Presupuestos del estado para 2016, disolución de las Cortes Generales, convocatoria de elecciones, configuración de las listas, presentación de candidatos, precampaña electoral, 15 días de campaña, jornada de reflexión y finalmente la cita definitiva del 20 de diciembre. En cuatro líneas están resumidas las vertiginosas jornadas que viviremos todos y en especial cuantos participamos de una manera muy directa de la política y sus circunstancias.

Tiempo habrá de ir desgranado estos acontecimiento, pero lo que me importa decir hoy es que nunca estuvimos tan cerca de conseguir dejar atrás la peor de las crisis económicas que España sufrió en muchas décadas. La peor. Para ello solo falta algo que no es cuestión menor, consolidar el duro y largo camino andado hasta aquí durante estos cuatro últimos años.

Muchos analistas e historiadores han sabido describir en multitud de ocasiones los males que han asaltado reiteradamente el devenir de nuestra historia. Hoy, como estamos en San Froilán voy a permitirme traer aquí el parecer de alguien que escribe muy bien y fue pregonero hace años de nuestras fiestas en Lugo, José María Carrascal. En su último libro, “La historia de España que no nos contaron”, nos dice respecto a los tiempos que vivimos algo que comparto: “En un momento en que España finalmente había conseguido lo que la mayoría de los españoles veníamos deseando desde hace siglos-estar anclados en Europa, alcanzar el nivel de país desarrollado, tener una democracia que articulase la unidad con la pluralidad-, todo ello resulta cuestionado”. Carrascal habla de las claves que nos impiden estar en paz con nosotros mismos, y concluye que el problema somos nosotros, los españoles.

En tiempos en que nos parecemos mucho entre nosotros, nos empeñamos en buscar diferencias inexistentes , discutir constantemente y construir fronteras artificiales. La eterna historia que nos condena a no prosperar lo que deberíamos si fuésemos capaces de aunar esfuerzos y valorarnos como pueblo, como españoles.

Carrascal acierta en su diagnostico, y por eso pienso que el 20 de diciembre será una fecha clave. Porque elegiremos entre aquellos que han salvado a España de la quiebra y el rescate sin conseguir contarlo en un lenguaje entendible (Partido Popular), aquellos que solo hacen propuestas vagas e irrealizables pero disponen de gran capacidad comunicativa (Ciudadanos y Podemos), y finalmente aquellos (los socialistas) que no se sabe lo que piensan del estado porque lo único que se sabe de ellos es que su prioridad programática es desalojar a Rajoy.

Entre San Froilán y Navidad celebraremos la gran fiesta de la democracia, en la que decidiremos nuestro futuro, y en la que como españoles espero que acertemos en la elección.

Entre festas, a gran festa

En vésperas das nosas festas coñecemos a data que, pola súa transcendencia e importancia, marcará a axenda dos próximos meses: a do 20 de decembro. Entre estes días de festas en Lugo e as xa próximas festas do Nadal, o calendario contempla tan importante cita. 

Aprobación dos Orzamentos do estado para 2016, disolución das Cortes Xerais, convocatoria de eleccións, configuración das listas, presentación de candidatos, precampaña electoral, 15 días de campaña, xornada de reflexión e finalmente a cita definitiva do 20 de decembro. En catro liñas están resumidas as vertixinosas xornadas que viviremos todos e en especial cuantos participamos dunha maneira moi directa da política e as súas circunstancias.

Tempo haberá de ir debullado estes acontecemento, pero o que me importa dicir hoxe é que nunca estivemos tan preto de conseguir deixar atrás a peor das crises económicas que España sufriu en moitas décadas. A peor. Para iso só falta algo que non é cuestión menor, consolidar o duro e longo camiño andado ata aquí durante estes catro últimos anos.

Moitos analistas e historiadores souberon describir en multitude de ocasións os males que asaltaron reiteradamente o devir da nosa historia. Hoxe, como estamos en San Froilán vou permitirme traer aquí o parecer de alguén que escribe moi ben e foi pregoeiro hai anos das nosas festas en Lugo, José María Carrascal. No seu último libro, “A historia de España que non nos contaron”, dinos respecto dos tempos que vivimos algo que comparto: “Nun momento en que España finalmente conseguira o que a maioría dos españois viñamos desexando desde hai séculos-estar ancorados en Europa, alcanzar o nivel de país desenvolvido, ter unha democracia que articulase a unidade coa pluralidade-, todo iso resulta cuestionado”. Carrascal fala das claves que nos impiden estar en paz connosco mesmos, e conclúe que o problema somos nós, os españois.

En tempos en que nos parecemos moito entre nós, empeñámonos en buscar diferenzas inexistentes, discutir constantemente e construír fronteiras artificiais. A eterna historia que nos condena a non prosperar o que deberiamos se fósemos capaces de axuntar esforzos e valorarnos como pobo, como españois.

Carrascal acerta no seu diagnostico, e por iso penso que o 20 de decembro será unha data clave. Porque elixiremos entre aqueles que salvaron a España da quebra e o rescate sen conseguir contalo nunha linguaxe entendible (Partido Popular), aqueles que só fan propostas vagas e irrealizables pero dispoñen de gran capacidade comunicativa (Cidadáns e Podemos), e finalmente aqueles (os socialistas) que non se sabe o que pensan do estado porque o único que se sabe deles é que a súa prioridade programática é desaloxar a Rajoy.

Entre San Froilán e Nadal celebraremos a gran festa da democracia, na que decidiremos o noso futuro, e na que como españois espero que acertemos na elección.

0 comentarios: