miércoles, 19 de abril de 2017

Desafíos

Aunque la vida en si misma es una sucesión constante de desafíos que nos ponen a prueba como personas y como sociedades, muchosacontecen ante nuestras narices sin que podamos o sepamos reaccionar.

Hace unos días el presidente norteamericano ordenaba el lanzamiento de la “madre de todas las bombas” sobre una base militar siria situada en Afganistán, en respuesta al ataque químico sobre población civil supuestamente promovido por el presidente Bashar al Assad.

En Corea del Norte, su joven líder Kim Jong-un nos amenaza con una escalada de utilización de armamento nuclear. La respuesta no se está haciendo esperar y desde EEUU se ordena a su Armada acercarse a las costas de ese país.

Se suceden las palabras amenazadoras de un lado y de otro y por ello estos dos acontecimientos por sí mismos ya suponen un desafío y una amenaza seria que pone en alerta a todo el planeta. 

A los movimientos americanos para impedir estas pruebas atómicas, ataques preventivos, la respuesta del régimen norcoreano no pudo ser más elocuente, “adoptaremos nuestra reacción más dura contra EEUU y sus fuerzas, sin piedad y sin permitir que los agresores sobrevivan”.

Una guerra que de desatarse posiblemente no tendría ganadores y que sin duda podría desencadenarse de continuar las amenazas y provocaciones hasta extremos que conviertan esta situación en inmanejable.

El ministro de Exteriores chino ya advierte que aquel que provoque una guerra en Corea deberá asumir sus responsabilidades históricas y pagar el precio de un conflicto en el que todos pierdan.

Pero son muchos más los desafíos a los que nos enfrentamos. Los cristianos sufren persecuciones salvajes en Egipto, Siria, Irán, Pakistán y en otros muchos lugares del planeta, cacerías fanáticas que ya superan a las que sufrieron en los comienzos del cristianismo. Más cerca, aquí en España, las campañas de acoso contra los valores cristianos propiciadas por grupos políticos y sociales de izquierdas están siendo frenadas por ahora por la mayoría social. Todavía son recientes los intentos de eliminación de la retransmisión televisiva de la santa misa de los domingos o las palabras de algún ilustre podemita pidiendo la supresión de las procesiones de Semana Santa porque “ofenden a nuestros hermanos musulmanes”.

Hay más. Unicef nos avisa de que en zonas de Nigeria, Chad, Níger y Camerún el grupo terrorista Boko Haram viene utilizando a niños como herramientas para cometer atentados fijándoles a sus cuerpos adolescentes explosivos que los convierten en los tristemente conocidos “niños bombas”.

La desaparición constante cual goteo sangriento de inmigrantes en naufragios en el Mediterráneo sigue siendo un desafío, un reto que Europa no acaba de resolver donde las cifras de fallecidos de hoy nos hacen olvidar las de ahogados de ayer.

Desafíos cercanos y lejanos, pero desafíos que requieren respuestas ponderadas a la altura de sociedades maduras con valores conquistados durante siglos. No son momentos de cerrar los ojos ni de arrojar la primera piedra. Confiemos en que la diplomacia y la política estén a la altura de las grandes ocasiones históricas y que pronto desaparezcan tantos nubarrones.

Desafíos

Aínda que a vida en se mesma é unha sucesión constante de desafíos que nos poñen a proba como persoas e como sociedades, muchosacontecen ante os nosos narices sen que podamos ou saibamos reaccionar.

Hai uns días o presidente norteamericano ordenaba o lanzamento da “nai de todas as bombas” sobre unha base militar siria situada en Afganistán, en resposta ao ataque químico sobre poboación civil supostamente promovido polo presidente Bashar ao Assad.

En Corea do Norte, o seu novo líder Kim Jong-un ameázanos cunha escalada de utilización de armamento nuclear. A resposta non se está facendo esperar e desde EEUU ordénase á súa Armada achegarse ás costas dese país.

Sucédense as palabras ameazadoras dun lado e doutro e por iso estes dous acontecementos por si mesmos xa supoñen un desafío e unha ameaza seria que pon en alerta a todo o planeta. 

Aos movementos americanos para impedir estas probas atómicas, ataques preventivos, a resposta do réxime norcoreano non puido ser máis elocuente, “adoptaremos a nosa reacción máis dura contra EEUU e as súas forzas, sen piedade e sen permitir que os agresores sobrevivan”.

Unha guerra que de desatarse posiblemente non tería gañadores e que sen dúbida podería desencadearse de continuar as ameazas e provocacións ata extremos que convertan esta situación en inmanejable.

O ministro de Exteriores chinés xa advirte que aquel que provoque unha guerra en Corea deberá asumir as súas responsabilidades históricas e pagar o prezo dun conflito no que todos perdan.

Pero son moitos máis os desafíos aos que nos enfrontamos. Os cristiáns sofren persecucións salvaxes en Exipto, Siria, Irán, Paquistán e noutros moitos lugares do planeta, cacerías fanáticas que xa superan ás que sufriron nos comezos do cristianismo. Máis preto, aquí en España, as campañas de acoso contra os valores cristiáns propiciadas por grupos políticos e sociais de esquerdas están a ser freadas por agora pola maioría social. Aínda son recentes os intentos de eliminación da retransmisión televisiva da santa misa dos domingos ou as palabras dalgún ilustre podemita pedindo a supresión das procesións de Semana Santa porque “ofenden aos nosos irmáns musulmáns”.

Hai máis. Unicef avísanos de que en zonas de Nixeria, Chad, Níxer e Camerún o grupo terrorista Boko Haram vén utilizando a nenos como ferramentas para cometer atentados fixándolles aos seus corpos adolescentes explosivos que os converten nos tristemente coñecidos “nenos bombas”.

A desaparición constante cal goteo sanguento de inmigrantes en naufraxios no Mediterráneo segue sendo un desafío, un reto que Europa non acaba de resolver onde as cifras de falecidos de hoxe fannos esquecer as de afogados de onte.

Desafíos próximos e afastados, pero desafíos que requiren respostas ponderado á altura de sociedades maduras con valores conquistados durante séculos. Non son momentos de pechar os ollos nin de arroxar a primeira pedra. Confiemos en que a diplomacia e a política estean á altura das grandes ocasións históricas e que pronto desaparezan tantos nuboeiros.

0 comentarios: