miércoles, 17 de mayo de 2017

Reconstruir Europa

Si desde hace tiempo venimos percibiendo múltiples síntomas y señales de que algo va mal en nuestro continente, las últimas elecciones francesas han enviado varios mensajes, entre ellos la victoria de la unidad internacional frente al populismo, el triunfo de quienes quieren abrirse a Europa sobre los que siguen predicando que hay que cerrar las puertas a los que no son como ellos. Ganó la unión de Europa.

Pero de esos mensajes también hay que saber leer la letra pequeña. En ella hay un aviso claro para que se hagan las reformas necesarias al proyecto europeo antes de que los extremistas tengan nuevos argumentos y más votos. Hubo muchas personas que no votaron, porque no tienen papeles o porque han dejado de creer en la política, o por una mezcla de indeferencia y de hastío.

La eurozona muestra signos de fatiga, con países que no respetan nuestras señas de identidad, otros que se quieren ir, algunos con dificultades económicas y otros intervenidos. Se perciben síntomas de cansancio y del posible acercamiento del fin de las garantías de prosperidad por el mero hecho de pertenecer a la Unión. Por eso ya no es suficiente con cantar las alabanzas y repetir que unidos estamos mejor. A los escépticos y hastiados, y a los partidos que se nutren de ese hartazgo hay que convencerlos con una política europea más cercana, con dirigentes europeos que conecten mejor con los ciudadanos, acercar a todos esas lejanas instituciones asentadas en Bruselas. Muchos europeos se sienten decepcionados por la falta de respuestas a problemas tan graves como la crisis de los refugiados, o descontentos por el sometimiento a normas elaboradas por instituciones ajenas.

Tantos votos en blanco y una abstención nunca antes vista requieren de un análisis y una terapia que reduzca esta brecha en una sociedad cada día más descontenta con la clase política, evitando que tantos votantes lo hagan “tapándose la nariz”.

El aumento de este tipo de votos denota malestar social y requieren de respuestas que incluyan reformas políticas y económicas que apuntalen nuestros sistemas democráticos. De lo contrario la tendencia alcista de los partidos extremistas y populistas se pondrá confirmar en un futuro. Once millones de votos a un partido de extrema derecha en Francia es para hacérselo mirar.

La Unión Europea dejó de ser el sueño de los países más pobres o sin libertad y ahora se corre el riesgo de convertirla en algo excesivamente burocratizado que ya no despierta ilusiones. Fenómenos como el Brexit, el resurgir de los partidos neonazis en Alemania o de los separatismos catalanes y la extrema izquierda de Podemos en España, constituyen una enfermedad que lejos de estar erradicada todavía requiere de terapias basadas en la recuperación de los valores perdidos y que en su día fueron seña de identidad europea, como el mérito, el esfuerzo o la honestidad.

Refundar Europa es un deber colectivo, en el que todos debemos actuar y asumir responsabilidades, luchando por cerrar las brechas que dividen a nuestra sociedad, combatiendo desigualdades y ofreciendo perspectivas duraderas de progreso y así reconstruir juntos nuestro futuro.

Reconstruír Europa

Se desde hai tempo vimos percibindo múltiples síntomas e sinais de que algo vai mal no noso continente, as últimas eleccións francesas enviaron varias mensaxes, entre eles a vitoria da unidade internacional fronte ao populismo, o triunfo de quen quere abrirse a Europa sobre os que seguen predicando que hai que pechar as portas aos que non son como eles. Gañou a unión de Europa.

Pero desas mensaxes tamén hai que saber ler a letra pequena. Nela hai un aviso claro para que se fagan as reformas necesarias ao proxecto europeo antes de que os extremistas teñan novos argumentos e máis votos. Houbo moitas persoas que non votaron, porque non teñen papeis ou porque deixaron de crer na política, ou por unha mestura de indeferencia e de hastío.

A eurozona mostra signos de fatiga, con países que non respectan os nosos acenos de identidade, outros que se queren ir, algúns con dificultades económicas e outros intervidos. Percíbense síntomas de cansazo e do posible achegamento do fin das garantías de prosperidade polo mero feito de pertencer á Unión. Por iso xa non é suficiente con cantar os encomios e repetir que unidos estamos mellor. Aos escépticos e hastiados, e aos partidos que se nutren dese hartazgo hai que convencelos cunha política europea máis próxima, con dirixentes europeos que conecten mellor cos cidadáns, achegar a todos esas afastadas institucións asentadas en Bruxelas. Moitos europeos senten decepcionados pola falta de respostas a problemas tan graves como a crise dos refuxiados, ou descontentos polo sometemento a normas elaboradas por institucións alleas.

Tantos votos en branco e unha abstención nunca antes vista requiren dunha análise e unha terapia que reduza esta brecha nunha sociedade cada día máis descontenta coa clase política, evitando que tantos votantes o fagan “tapando o nariz”.

O aumento deste tipo de votos denota malestar social e requiren de respostas que inclúan reformas políticas e económicas que apontoen os nosos sistemas democráticos. De non ser así a tendencia alcista dos partidos extremistas e populistas poñerase confirmar nun futuro. Once millóns de votos a un partido de extrema dereita en Francia é para facerllo mirar.

A Unión Europea deixou de ser o soño dos países máis pobres ou sen liberdade e agora córrese o risco de convertela en algo excesivamente burocratizado que xa non esperta ilusións. Fenómenos como o Brexit, o rexurdir dos partidos neonazis en Alemaña ou dos separatismos cataláns e a extrema esquerda de Podemos en España, constitúen unha enfermidade que lonxe de estar erradicada aínda require de terapias baseadas na recuperación dos valores perdidos e que no seu día foron aceno de identidade europea, como o mérito, o esforzo ou a honestidade.

Refundar Europa é un deber colectivo, no que todos debemos actuar e asumir responsabilidades, loitando por pechar as brechas que dividen á nosa sociedade, combatendo desigualdades e ofrecendo perspectivas duradeiras de progreso e así reconstruír xuntos o noso futuro.

0 comentarios: