miércoles, 20 de marzo de 2024

Lo que no querría tener que contar

Hace un tiempo se me ocurrió regalar a mis nietas, que ya empezaban a escribir, un libro en blanco para que ellas rellenasen sus páginas con historias y vivencias que además podían acompañar de fotos o dibujos. Esta semana he recibido un regalo en nombre de la más pequeña, que todavía está en sus primeros meses de vida. Un libro en blanco titulado “Abuelo, ¿me cuentas tu historia?”. Al pie de su portada dice que lo devuelva lleno de recuerdos. 

Comprenderán que dada mi afición a escribir acabaré contándole en sus páginas, hoy en blanco, muchas de las cosas que me gustaría que conociera de lo que yo he vivido y de lo que espero que me quede todavía por vivir, pero en este artículo voy a poner el foco en cosas que suceden en estos tiempos y que no querría tener que contar.

Lugo es una provincia donde los proyectos industriales de importancia laboral y económica se pueden contar con los demos de una mano. Cuando se anuncia la posibilidad de que un nuevo proyecto se asiente aquí lo deseable sería que el conjunto de las administraciones y la sociedad en general examinasen al detalle las características del mismo, así como todos los impactos positivos y negativos, para finalmente adoptar la decisión que beneficie a nuestra tierra.

En las últimas semanas se han empezado a conocer los detalles de uno de esos proyectos de posible implantación en esta provincia, concretamente en Palas de Rei. Llevamos tiempo esperando que se concreten esos pormenores, al tiempo que denunciando los retrasos del Gobierno de España en definir los fondos europeos que se le puedan asignar y sin los cuales se compromete su viabilidad.

Al tiempo, han empezado a surgir voces contrarias a esta iniciativa, que a priori podría suponer un empujón sin precedentes para toda una comarca y posiblemente para miles de pequeños propietarios de explotaciones forestales de Lugo y Galicia. Esas voces del NON, surgen en un momento en el que se pueden presentar alegaciones y corregir aquellas deficiencias que las autoridades competentes puedan señalar, entre otras, en materia medioambiental, y por lo tanto nadie debería cuestionar la idoneidad de un proyecto hasta conocer su redacción y propuesta final, que evidentemente deberá contar con todas las bendiciones.

Pero esas pancartas del NON a este proyecto me recuerdan otros noes a proyectos que al fin y a la postre fueron vitales para el desarrollo de Galicia. Recuerdo, porque tenía edad para ello en los años 70, el NON a la autopista del Atlántico, que los que entonces consideraban que supondría una “navallada” para nuestra tierra, ahora consideran imprescindible su traspaso competencial a Galicia.

En otras ocasiones los noes vienen de las administraciones de distinto color político al que nos gobierna en Galicia y así, con legislaciones medioambientales arbitrarias y sin consensos, se ponen en peligro miles de puestos de trabajo de la cadena mar-industria, que además en su mayoría lo ocupan las mujeres.

A mi nieta no querría tener que contarle que hubo un tiempo donde a mi tierra, que también es en la que ella nació, se le ofrecieron oportunidades de crear miles de puestos de trabajo de una sola tacada y se frustraron porque ganaron los del NON.

O que non querería ter que contar

Hai un tempo ocorréuseme regalar ás miñas netas, que xa empezaban a escribir, un libro en branco para que elas enchesen as súas páxinas con historias e vivencias que ademais podían acompañar de fotos ou debuxos. Esta semana recibín un agasallo en nome da máis pequena, que aínda está nos seus primeiros meses de vida. Un libro en branco titulado “Avó, cóntasme a túa historia?”. Ao pé da súa portada di que o devolva cheo de recordos. 

Comprenderán que dada a miña afección para escribir acabarei contándolle nas súas páxinas, hoxe en branco, moitas das cousas que me gustaría que coñecese do que eu vivín e do que espero que me quede aínda por vivir, pero neste artigo vou poñer o foco en cousas que suceden nestes tempos e que non querería ter que contar.

Lugo é unha provincia onde os proxectos industriais de importancia laboral e económica pódense contar cos demos dunha man. Cando se anuncia a posibilidade de que un novo proxecto aséntese aquí o desexable sería que o conxunto das administracións e a sociedade en xeral examinasen ao detalle as características do mesmo, así como todos os impactos positivos e negativos, para finalmente adoptar a decisión que beneficie á nosa terra.

Nas últimas semanas empezáronse a coñecer os detalles dun deses proxectos de posible implantación nesta provincia, concretamente en Palas de Rei. Levamos tempo esperando que se concreten eses pormenores, á vez que denunciando os atrasos do Goberno de España en definir os fondos europeos que se lle poidan asignar e sen os cales se compromete a súa viabilidade.

Ao tempo, empezaron a xurdir voces contrarias a esta iniciativa, que a priori podería supoñer un empuxón sen precedentes para toda unha comarca e posiblemente para miles de pequenos propietarios de explotacións forestais de Lugo e Galicia. Esas voces do NON, xorden nun momento no que se poden presentar alegacións e corrixir aquelas deficiencias que as autoridades competentes poidan sinalar, entre outras, en materia ambiental, e por tanto ninguén debería cuestionar a idoneidade dun proxecto ata coñecer a súa redacción e proposta final, que evidentemente deberá contar con todas as bendicións.

Pero esas pancartas do NON a este proxecto lémbranme outros nons a proxectos que ao cabo foron vitais para o desenvolvemento de Galicia. Recordo, porque tiña idade para iso nos anos 70, o NON á autoestrada do Atlántico, que os que entón consideraban que supoñería unha “navallada” para a nosa terra, agora consideran imprescindible o seu traspaso competencial a Galicia.

Noutras ocasións os nons veñen das administracións de distinta cor política ao que nos goberna en Galicia e así, con lexislacións ambientais arbitrarias e sen consensos, póñense en perigo miles de postos de traballo da cadea mar-industria, que ademais na súa maioría ocúpano as mulleres.

Á miña neta non querería ter que contarlle que houbo un tempo onde á miña terra, que tamén é na que ela naceu, ofrecéronselle oportunidades de crear miles de postos de traballo dunha soa tacada e frustráronse porque gañaron os do NON.